تبیین تاثیر ساز و کارهای مدیریتی راهبری شرکتی بر ریسک‌پذیری شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

پژوهش حاضر تاثیر سازوکارهای مدیریتی راهبری شرکتی شامل ویژگی‌های هیات‌مدیره (اندازه و استقلال) و مدیرعامل (دوگانگی، نفوذ و مدت تصدی) بر ریسک‌پذیری شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران را مورد بررسی قرار می‌دهد. در این پژوهش انحراف معیار باقی مانده مدل سه عاملی فاما–فرنچ (ریسک غیر سیستماتیک) به عنوان جانشین ریسک‌پذیری شرکت در نظر گرفته شده است. همچنین آثار سه متغیر اهرم مالی، نرخ بازده دارایی‌ها و سن شرکت که انتظار می رفت بر روابط بین متغیر‌های مستقل و وابسته تاثیرگذار باشد، کنترل گردید. با بررسی 127 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی 1387 تا 1392 و با بهره گیری از تحلیل رگرسیونی پانل دیتا، نتایج پژوهش نشان می دهد، اندازه و استقلال هیات‌مدیره و نفوذ مدیرعامل بر ریسک‌پذیری شرکت‌ها تاثیر گذار بوده لکن شواهدی حاکی از تاثیر مدت تصدی و دوگانگی نقش مدیرعامل بر ریسک‌پذیری مشاهده نگردید.